സിറ്റി യൂണിവേഴ്സിറ്റി ന്യൂയോർക്കിലെ ഗ്രാഡ്യൂയറ്റ് സെന്ററിലെ അസ്സോസിയേറ്റ് പ്രൊഫസർ ആയ പീറ്റർ ബ്രാട്സിസ് ട്രംപിസത്തെ പറ്റി നടത്തിയ വിലയിരുത്തലിന്റെ സ്വതന്ത്ര പരിഭാഷ. ഹിസ്റ്റോറിക്കൽ മെറ്റീരിയലിസം ജേർണലിന്റെ ഓൺലൈൻ പതിപ്പിനോട് കടപ്പാട്.

ട്രംപിന്റെ രണ്ടാമൂഴം: ഒരു ലിബിഡിനൽ-സാമ്പത്തിക വിശകലനം:

ഡൊണാൾഡ് ട്രംപ് അധികാരത്തിൽ മടങ്ങിയെത്തിയ ആദ്യ മാസങ്ങൾ തലപെരുപ്പുണ്ടാക്കുന്നതും അസ്വസ്ഥജനകവുമായിരുന്നു. പൊതുസേവനദാതാക്കൾ, സർവകലാശാലകൾ, വിദ്യാർത്ഥികൾ എന്നിവരെ ലക്ഷ്യമാക്കിയുള്ള ആക്രമണങ്ങൾ മുതൽ ദിവസേന പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന പുതിയ ചുങ്കനിരക്കുകൾ വരെയുള്ളവ ഒരുവശത്തും, അമേരിക്കൻ സർക്കാരിന്റെ നിരവധി പദ്ധതികളുടെ വൻതോതിലുള്ള വെട്ടിച്ചുരുക്കൽ മറുവശത്തുമായി, ഒന്നിന് പിറകെ ഒന്നായി അരങ്ങേറുന്നത് പിന്തുടരുക മാത്രമല്ല, അവയുടെ വിശാലമായ സന്ദർഭവും, കാര്യകാരണ ബന്ധങ്ങളും മനസ്സിലാക്കുക പോലും അസാധ്യമെന്നു തോന്നിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിലാണ് കാര്യങ്ങൾ. ട്രംപ് ഭരണകൂടത്തിന്റെ അധികാരപ്രമത്തതയും, അപര ഭീതിയും, സാമ്രാജ്യത്വ ഭാഷണവും മുൻകാലങ്ങളിലെ ഫാസിസ്റ്റ്-ജനാധിപത്യവിരുദ്ധ സംഭവങ്ങളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുന്നവർ ഏറെയാണ്. എന്നാൽ അവരിൽ പലരും ഒരു പ്രധാന വസ്തുത ശ്രദ്ധിക്കാതെ പോകുന്നു: മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയിലും, നമ്മുടെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിലും സംഭവിച്ച ആഴത്തിലുള്ള മാറ്റങ്ങളാണ് ട്രംപിൻറെ രാഷ്ട്രീയ ശൈലിയും, വിജയവും സാധ്യമാക്കിയ ഭൗതിക സാഹചര്യമൊരുക്കിയത്. അതാണ് വേണ്ടത്ര ശ്രദ്ധ നേടാതെ പോവുന്ന വസ്തുത.

ട്രംപിസത്തിന്റെ അധികാരപ്രമത്തതക്കും, ജനാധിപത്യത്തോടുള്ള വിദ്വേഷത്തിനും 1920-30കളിലെ ഫാസിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങളുമായി സമാനതകളുണ്ടെങ്കിലും അവ തമ്മിൽ ഒരു പ്രധാന വ്യത്യാസവും നിലനിൽക്കുന്നു. ഇറ്റലിയിലും ജർമനിയിലും ഫാസിസ്റ്റുകൾ സാമൂഹ്യക്ഷേമ നയങ്ങൾ പിന്തുടരുന്നതിൽ സജീവമായിരുന്നു; വ്യവസായത്തിന്റെയും സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയുടെയും ഭരണകൂട നിയന്ത്രണത്തെ അവർ അംഗീകരിച്ചു. വ്യക്തിപരമായ ലാഭക്കൊതിയും, സ്വാർത്ഥവൃത്തികളും നിരാകരിച്ച അവർ ദേശ വളർച്ചക്കായി വ്യക്തികൾ ത്യാഗം ചെയ്യേണ്ടത് ഒരു കടമയായി കണക്കാക്കി. ജർമനിയുടെ പ്രതിസന്ധിക്ക് കാരണം യഹൂദരാണെന്ന നാസികളുടെ വാദത്തെ അവർ ന്യായീകരിച്ചത് യഹൂദരെ സ്വാർത്ഥരും, ഒടുങ്ങാത്ത ദുരാഗ്രഹികളുമായി ചിത്രീകരിച്ചുക്കൊണ്ടായിരുന്നു. ദുരാഗ്രഹവും, സ്വാർത്ഥതയും സാമൂഹ്യ അഴിമതിക്കും, സാമ്പത്തിക മാന്ദ്യത്തിനും കാരണമാണെന്ന് അവർ കരുതി. ട്രംപിൻറെയും പുത്തൻ വലതുപക്ഷത്തിന്റെയും സുപ്രധാന ആദർശവ്യക്തിയായ ആൻ റാൻഡിനെ, വ്യക്തിപരമായ ദുരാഗ്രഹത്തെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന മൂല്യമായി കണക്കാക്കിയിരുന്ന അവരെ, നാസികൾ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കാനുള്ള സാധ്യത വിരളമാണ്. ട്രംപിനും, ജയർ ബോൾസനാരോയ്ക്കും, ഹാവിയർ മിലെയ്ക്കും, ഇലോൺ മസ്ക്കിനും, മറ്റു പലർക്കും സാമൂഹ്യ ആവശ്യങ്ങൾ നേടുന്നതിനായി സാമ്പത്തിക ആസൂത്രണം, പൊതുക്ഷേമ ചെലവുകൾ, വിപണി ശക്തികളെ നിയന്ത്രിക്കൽ എന്നിവയിൽ താൽപ്പര്യമില്ല. പകരം, അവർ വ്യക്തിഗതമായ സമ്പത്തിന്റെയും, സ്വത്തവകാശങ്ങളുടെയും പ്രാധാന്യവും സുരക്ഷയും ഉറപ്പാക്കുന്ന, ലിബറൽ-ലിബർട്ടേറിയൻ എന്ന് വിളിക്കാവുന്ന ഒരു പ്രോജക്റ്റിലാണ് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത്. അതായത് സമ്പന്നരുടെ കാര്യങ്ങളിൽ ഒരു തരത്തിലുമുള്ള സാമൂഹ്യ-ഭരണകൂട നിയന്ത്രണങ്ങളും പാടില്ലെന്ന വീക്ഷണം. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഈ പുതിയ വലതുപക്ഷം ക്ലാസിക്കൽ ഫാസിസത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ വ്യക്തിപരവും, സാമൂഹ്യ-ഭരണകൂട നിയന്ത്രണങ്ങളിൽ നിന്നും പൂർണ്ണ സ്വതന്ത്രവാദികളും ആവുന്നത്? സാമൂഹ്യ സുരക്ഷാ പ്രോഗ്രാമുകളും, പൊതുസേവന ചെലവുകളും ഇല്ലാതാക്കുന്ന അധികാരപ്രമത്തതയും, അപരഭീതി നിറഞ്ഞതുമായ ഒരു ഭരണകൂട ആശയത്തിലേക്ക് ഇത്രയധികം ആളുകൾ എന്തുകൊണ്ടാണ് ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നത്? ട്രംപിസത്തിന്റെ ഉയർച്ചയ്ക്ക് വഴിവച്ച ഭൗതിക സാഹചര്യങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണ്.

^{ഡൊണാള്‍ഡ് ട്രംപ് | WIKI COMMONS}
പുതിയ വലതിന്റെ ലിബിഡിനൽ-സാമ്പത്തികം: 

സിഗ്മണ്ട് ഫ്രോയ്ഡ് സിവിലൈസേഷൻ ആൻഡ് ഇറ്റ്സ് ഡിസ്കണ്ടന്റ്സ് എഴുതിയപ്പോൾ, ലൈംഗിക ജീവിതത്തിൽ ചെലവഴിക്കാത്ത ലിബിഡിനൽ ഊർജ്ജം, ഒരു പ്രധാന അളവിൽ, സാമൂഹ്യമായി സ്വീകാര്യമായ പ്രവൃത്തികളിലേക്ക് തിരിച്ചുവിടപ്പെടുമെന്നും, അത് സമൂഹത്തിലെ അംഗങ്ങളെ ശക്തമായി ബന്ധിപ്പിക്കുമെന്നും വിഭാവന ചെയ്തിരുന്നു. മനോവിജ്ഞാനയീയത്തിന്റെ ഭാഷയിൽ aim-inhibited-libido എന്ന സങ്കൽപ്പനമാണ് ഈ പ്രക്രിയയെ വിശദീകരിക്കാൻ മുന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്നത്. അതായത് ഭാഗികവും, പരോക്ഷവുമായ സാക്ഷാത്ക്കാരങ്ങൾ വഴി ലിബിഡിനൽ ഊർജത്തിന്റെ മിച്ചത്തെ സാമൂഹ്യബന്ധങ്ങളെ ദൃഢീകരിക്കുവാനായി ഉപയോഗിക്കുന്ന പ്രക്രിയ.

"യാഥാർഥ്യം നമ്മെ കാണിക്കുന്നത്, നിലവിലുള്ള ബന്ധങ്ങളിൽ സിവിലൈസേഷൻ തൃപ്തിപ്പെടുന്നില്ല എന്നാണ്. സമൂഹത്തിലെ അംഗങ്ങളെ ലിബിഡിനൽ രീതിയിൽ ബന്ധിപ്പിക്കാൻ ഉതകുന്ന തരത്തിലുള്ള ശക്തമായ തിരിച്ചറിവുകൾ സ്ഥാപിക്കുന്ന എല്ലാ വഴികളെയും അത് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു. വിശാലമായ തോതിൽ aim-inhibited-libido ഉണർത്തി, സൗഹൃദ ബന്ധങ്ങളിലൂടെ സാമൂഹ്യ ബന്ധം ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു."

എന്നാൽ, മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയുടെ പരിണാമം ഈ അനുമാനത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു. ഉപഭോഗവും സ്പെക്റ്റക്കിളും, സബർബൻ സംസ്കാരവും നിറഞ്ഞ ആധുനിക മുതലാളിത്തം, സഹകരണ പ്രവണതകളെയും സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങളെയും തകർത്തിരിക്കുന്നു. അത് വലതുപക്ഷത്തിന്റെ ഉയർച്ചയ്ക്ക് വഴിവച്ചിട്ടുണ്ട്. ഉപഭോഗത്തിലേക്കുള്ള വലിയ ലിബിഡിനൽ നിക്ഷേപങ്ങളും, സബർബൻ-ഡിജിറ്റൽ സ്പേഷ്യൽ ക്രമീകരണങ്ങളിൽ നിന്നുണ്ടാകുന്ന ആശയങ്ങളും, നല്ലൊരു ഭാഗം മനുഷ്യരുടെയും ജീവിതം ഏതാണ്ട് പൂർണ്ണമായും അന്യവൽകൃതവും, ശൂന്യവുമായി മാറ്റി. ട്രംപിസം ഉൾപ്പെടെയുള്ള അങ്ങേയറ്റത്തെ വലതുപക്ഷം, ഈ ഡൈനാമിക്സിനെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നു. ഒരു വശത്ത് ഓരോ മനുഷ്യരും അവരവരുടെ ഉള്ളിലേക്ക് മാത്രം ചുരുങ്ങുന്ന, തികച്ചും കുത്തഴിഞ്ഞ ഒരു സ്ഥിതിവിശേഷത്തിനൊപ്പം, സാമൂഹ്യ കൂട്ടായ്മയെ കുറിച്ചുള്ള നോസ്റ്റാൾജിക് ത്വരയും ഒരുമിച്ചു ചേർത്ത ഒരു പുതിയ വലത് രാഷ്ട്രീയം സൃഷ്ടിക്കുന്നു—അപരഭീതിയും, ദേശീയതയും, അധികാരപ്രമത്തതയും നിറഞ്ഞ, എന്നാൽ ലിബർട്ടേറിയൻ(നിയന്ത്രണരഹിതമായ) വ്യക്തിപരതയും ചേർന്ന ഒന്ന്. അങ്ങനെ മുതലാളിത്തം രൂപപ്പെടുത്തിയ വർത്തമാനകാലത്തെ രാഷ്ട്രീയ സമരങ്ങളുടെ ഭൗതിക ഭൂമിക യാഥാസ്ഥിതിക സാമ്പത്തിക രാഷ്ട്രീയ ശക്തികൾക്ക് ഗണ്യമായ ഗുണം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഉപഭോഗ സമൂഹത്തിന്റെ ലിബിഡിനൽ കെട്ടുപാടുകളെ തകർക്കുകയും, സമൂഹ കൂട്ടായ്മക്കായുള്ള ത്വരകളെ ഹിംസാത്മകമായ ദേശീയതയിൽ നിന്നും അധികാരപ്രമത്തതയിൽ നിന്നും അടർത്തിമാറ്റി ജനാധിപത്യപരവും സാമൂഹ്യവുമായ മാതൃകകളിലേക്ക് തിരിച്ചുവിടുകയെന്നതാണ് വിപ്ലവാത്മകമായ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ മുന്നിലുള്ള വെല്ലുവിളി.

^{REPRESENTATIVE IMAGE | WIKI COMMONS}
മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച ഫ്രോയ്ഡിയൻ ഉൾക്കാഴ്ചയുടെ അടിസ്ഥാനം ഇതാണ്: ലൈംഗികതയിൽ നിന്ന് വ്യതിചലിപ്പിക്കപ്പെട്ട ലിബിഡിനൽ ഊർജ്ജം(aim-inhibited-libido) സമൂഹത്തിന്റെ അംഗങ്ങളെ ശക്തമായി ബന്ധിപ്പിക്കാനും മരണവാഞ്ചയെ(ഡെത്ത് ഡ്രൈവ്) നിയന്ത്രിക്കാനും ആവശ്യമാണ്. ഈ അധിക ആനന്ദം, ഒരു പ്രധാന അളവിൽ, സാമൂഹ്യമായി സ്വീകാര്യമായ പ്രവൃത്തികളിലേക്ക് തിരിച്ചുവിടപ്പെടുമെന്നും അത് സമൂഹത്തെ ഒത്തുചേർക്കുമെന്നും കരുതപ്പെട്ടിരുന്നു. ലൈംഗിക ജീവിതത്തിലേക്ക് പോവാത്ത ലിബിഡിനൽ ഊർജ്ജത്തിന്റെ ഒഴുക്ക് സാമൂഹ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളിലേക്ക് പോകുമെന്നത്, മറ്റ് അർത്ഥപൂർണ്ണമായ സാധ്യതകൾ വളരെ വിരളമായതിനാൽ, ഒഴിവാക്കാനാവാത്തതായി തോന്നിയിരുന്നു. അതിനാൽ, വ്യക്തിയും സമൂഹവും തമ്മിലുള്ള പ്രധാന വൈരുദ്ധ്യം ഇവിടെ ഏറെക്കുറെ വ്യക്തമായിരുന്നു; സമൂഹമെന്ന ശാശ്വത സത്തയെ യാഥാർത്ഥ്യമാക്കുന്നതിന് വ്യക്തിഗത ആനന്ദം ബലി കഴിക്കേണ്ടി വരുന്നു. ഈ വ്യക്തതയാണ് ഇപ്പോൾ ഇല്ലാതാവുന്നത്.

 പുതിയ വലതിന്റെ ലിബിഡിനൽ-സാമ്പത്തിക അടിത്തറ:

ലിബിഡിനൽ ഊർജ്ജം സാമൂഹ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളിലേക്ക് ഒഴുകുന്നു എന്നതിൽ സംശയമില്ല. ക്ഷീണിതമായ ജോലി ദിവസത്തിന് ശേഷമുള്ള തൃപ്തി, സുഹൃത്തുക്കളുമായുള്ള കൂടിച്ചേരൽ, കുടുംബവുമൊത്തുള്ള ഭക്ഷണം തുടങ്ങിയവയിൽ നിന്നുള്ള സന്തോഷം—ഫ്രോയ്ഡും മറ്റുള്ളവരും ഊഹിച്ചതുപോലെയുള്ള സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങൾ ഇപ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ, മൂലധനവ്യവസ്ഥയുടെ വികാസം സൃഷ്ടിച്ച സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങൾ ഇന്ന് അങ്ങേയറ്റം മാധ്യമീകരിക്കപ്പെട്ടതും അന്യവൽകൃതവുമാണ്. അതിനാൽ, ലിബിഡിനൽ ഊർജ്ജം ഈ ബന്ധങ്ങളിലേക്ക് തിരിച്ചുവിടുമ്പോൾ, അവ നമ്മെ ഒന്നിപ്പിക്കുമെന്ന് ഉറപ്പായി പറയാനാവില്ല എന്ന സ്ഥിതിയാണ്.

20-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ മുതലാളിത്തവ്യവസ്ഥ വ്യാപിക്കുകയും തീവ്രതരമാകുകയും ചെയ്തപ്പോൾ, സമൂഹത്തിന്റെ ലിബിഡിനൽ പശയെ അപകടത്തിലാക്കുന്ന പുതിയ ജീവിതരീതികൾ ഉടലെടുത്തു. ഫോർഡിസ്റ്റ് മുതലാളിത്തവും, സാമൂഹ്യ ഉപഭോഗവും aim-inhibited-libido-യുടെ ഒരു പുതിയ രൂപം സൃഷ്ടിച്ചു. സാംസ്കാരിക വ്യവസായവും, പ്രത്യേകിച്ച് പരസ്യവ്യവസായവും(ഫ്രോയ്ഡിയൻ ഉൾക്കാഴ്ചകൾ ഉപയോഗിച്ച്) ഉപഭോഗത്തിലൂടെ മാത്രം തൃപ്തിപ്പെടുത്താവുന്ന ആഗ്രഹങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ പ്രവർത്തിച്ചു. ഷോപ്പിംഗും “കൂടുതൽ” ആഗ്രഹിക്കലും ആധുനിക ജീവിതത്തിന്റെ അവിഭാജ്യ ഘടകമായി മാറി. ഹെൻറി ലഫേവറും, ഹെർബർട്ട് മാർക്യൂസും വിശദീകരിച്ചതുപോലെ, മാർക്കറ്റിൽ നിരന്തരം സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്ന ആവശ്യങ്ങൾ പഴയതാകുകയും പുതിയവ ഉടലെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രക്രിയ, ഉപഭോഗത്തിനുള്ള ഒരു നിരന്തരമായ ആവേശം മാത്രമല്ല, ആധുനിക വ്യക്തിയെ മാർക്കറ്റിന്റെ ആവശ്യങ്ങളുടെ ദാസനാക്കുകയും അവരെ “സാമ്പത്തിക ഏകകം”(എക്കണോമിക് മൊണാദ്) മാത്രമാക്കി മാറ്റുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ ഈ പുതിയ ലിബിഡിനൽ സ്ഥാനാന്തരങ്ങൾ(displacements) തൃപ്തിയുടെ സാധ്യത മാത്രമല്ല, മറ്റെല്ലാത്തരം aim-inhibited-libido യെയും കൈവശപ്പെടുത്തിയ കാര്യം മാർക്യൂസും ലഫേവറും പൂർണ്ണതോതിൽ പരിഗണനയിൽ എടുക്കാത്ത ഒന്നായിരുന്നു. അതിനാൽ, ഉപഭോഗം ലിബിഡിനൽ സ്ഥാനാന്തരത്തിന്റെ പ്രധാന ലക്ഷ്യമായി മാറുമ്പോൾ, സാമൂഹ്യ ലിബിഡോയുടെ പരമ്പരാഗത രൂപങ്ങൾ അടിയന്തിരമല്ലാതാകുന്നു.

^{ഹെർബർട്ട് മാർക്കസ് | PHOTO: WIKI COMMONS}
സാമൂഹ്യതയില്ലാത്ത ലിബിഡിനൽ സ്ഥാനാന്തരങ്ങൾ:

ഈ പുതിയ aim-inhibited-libido— ഉപഭോഗവും സ്പെക്റ്റക്കിളുകളും—സാമൂഹ്യ അനുഭവത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കുന്നില്ല. മറിച്ച് വ്യക്തിപരമായ തൃപ്തിയുടെ ഒറ്റപ്പെട്ട നിമിഷങ്ങളെയാണ് താലോലിക്കുന്നത്. സാംസ്കാരികമായ ഈ മാറ്റത്തെക്കുറിച്ച് നിരവധി സാമൂഹ്യശാസ്ത്ര പഠനങ്ങളുണ്ട്, എന്നാൽ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായത് റോബർട്ട് പുട്നാമിന്റെ Bowling Alone ആണ്. തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ വോട്ട് ചെയ്യൽ, മതസേവനങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കൽ, ബോളിംഗ് ലീഗുകൾ തുടങ്ങിയവയിലെ “പൗരന്മാരുടെ പങ്കാളിത്തത്തിന്റെ” ക്ഷയത്തെ പറ്റി അദ്ദേഹം വിലപിക്കുന്നു. ഒരു ശരാശരി നിരീക്ഷകന് പോലും സാമൂഹ്യമായ ആനന്ദരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ഈ മാറ്റം ഇപ്പോൾ തിരിച്ചറിയാനാകും.

പട്നമിന്റെ പുസ്തകമിറങ്ങിയിട്ട് ഇരുപത് വർഷത്തിലേറെയായി. ഇപ്പോൾ സാഹചര്യം കൂടുതൽ തീവ്രമാണ്. ലിബിഡിനൽ ഊർജ്ജത്തിന്റെ പുനഃക്രമീകരണം കൂടുതൽ സാന്ദ്രീകൃതമാണ്—ഫോർഡിസത്തിന്റെ പഴയ കെട്ടുപാടുകൾക്കൊപ്പം, ഡിജിറ്റലൈസേഷനും സ്ക്രീനുകളുടെ വ്യാപ്തിയും നിത്യജീവിതത്തിന്റെ കേന്ദ്രഘടകമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. തെരുവുജീവിതവും, നഗരങ്ങളും കാർ-സബർബൻ സംസ്കാരത്തിന് വഴിതെളിച്ചതിനോടൊപ്പം സ്ക്രീനുകളുടെ മാധ്യമീകരണം(സിനിമ തിയേറ്ററുകൾ, ടെലിവിഷൻ, സ്മാർട്ട്ഫോണുകൾ, വാച്ചുകൾ, റോഡുകളിലെ ഡിജിറ്റൽ ബോർഡുകൾ വരെ) മനുഷ്യബന്ധങ്ങളെയും സാമൂഹ്യ വിനോദത്തെയും പൂർണ്ണമായും ഒറ്റപ്പെട്ട, സ്പെക്റ്റക്കിൾ-ആധാരിതമായ രൂപങ്ങളാക്കി മാറ്റി. പുട്നം വിവരിച്ച “സാമൂഹ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ക്ഷയം” നിർദോഷമെന്നു തോന്നിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിൽ ഇപ്പോൾ ആശയവിനിമയം, ഉപഭോഗം, വിനോദം എന്നിവയെല്ലാം സ്ക്രീനുകളിലൂടെ നടത്താം, മറ്റുള്ളവരുമായി നേരിട്ട് ഇടപഴകേണ്ടതില്ല! ഇത് മുഖാമുഖം സംവാദങ്ങളെ കുറയ്ക്കുക മാത്രമല്ല, ആളുകളെ സ്ക്രീനുകളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിപ്പിക്കാൻ രൂപകൽപ്പന ചെയ്ത ഒരു വ്യവസായത്തെ(attention economy) സൃഷ്ടിച്ചു—YouTube, Facebook, TikTok തുടങ്ങിയ പ്ലാറ്റ്ഫോമുകളിൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ട ഒരു ലോകം അങ്ങനെ സംജാതമായി.

ഈ പുതിയ, സാമൂഹ്യമല്ലാത്ത ലിബിഡിനൽ സ്ഥാനാന്തരങ്ങളുടെ ഫലം അന്യവൽക്കരണത്തിന്റെ വർദ്ധനവും സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങളുടെ ക്ഷയവുമാണ്. പഴയതും പുതിയതുമായ മാനസിക രോഗങ്ങൾ നമ്മുടെ സമൂഹങ്ങളെ സ്വാധീനിക്കുന്നു: പഴയ രൂപങ്ങൾ: ഓപ്പിയോയിഡ് എപ്പിഡെമിക്, മദ്യപാനം, ഉത്കണ്ഠ, ന്യൂറോസിസ്, മതഭ്രാന്ത്. പുതിയ രൂപങ്ങൾ: ശ്രദ്ധക്കുറവ്(ADHD), അനോറെക്സിയ, ഷോപ്പിംഗ് ആഡിക്ഷൻ, ഇന്റർനെറ്റ് ഗെയിമിംഗ് ഡിസോർഡർ, സോഷ്യൽ കമ്യൂണിക്കേഷൻ ഡിഫിക്റ്റ്, ഹോർഡിംഗ് ഡിസോർഡേഴ്സ്.

^{REPRESENTATIVE IMAGE | WIKI COMMONS}
മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, സാമൂഹിക ലോകത്തിന്റെ ക്രൂരതയിലേക്ക് സ്വയം മരവിപ്പിക്കുകയും, മാറ്റിസ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്യുക മാത്രമല്ല, ഫോർഡിസ്റ്റ് ഉപഭോഗസംവിധാനങ്ങളെ നമ്മുടെ അന്യവൽക്കരണവുമായി കൂടുതൽ ബന്ധിപ്പിക്കുകയും അതിന് ചുറ്റുമായി നമ്മുടെ ആസ്വാദനങ്ങളെ രൂപപ്പെടുത്തി കൂടുതൽ ലിബിഡിയൽ സ്ഥാനചലനങ്ങളിലേക്ക് നമ്മെ നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അതോടെ  മനുഷ്യരുമായുള്ള മുഖാമുഖ ബന്ധങ്ങൾ പലപ്പോഴും വിചിത്രവും, അസ്വസ്ഥവും, അഭികാമ്യമല്ലാത്തതുമായി അനുഭവപ്പെടുന്നു.

ലിബിഡിനൽ ക്രൈസിസും രാഷ്ട്രീയവും

ഈ പുതിയ ലിബിഡിനൽ യാഥാർത്ഥ്യമാണ് രാഷ്ട്രീയത്തിലെ വലതുപക്ഷ പ്രവണതയെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നത്. ഒരിക്കൽ വലതിന്റെ ഒരു ചെറിയ വിഭാഗം മാത്രം പിന്തുണച്ച ലിബർട്ടേറിയൻ വീക്ഷണങ്ങൾ ഇന്ന് പൂർണ്ണമായും മെയിൻസ്ട്രീം ആയിരിക്കുന്നു. ട്രംപിസം സൈനികേതര ചെലവുകൾ കുറയ്ക്കുകയും വിദ്യാർത്ഥി വായ്പകൾ, സോഷ്യൽ സെക്യൂരിറ്റി തുടങ്ങിയവയെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, കോർപ്പറേറ്റ് ഉടമകൾക്ക് വീണ്ടും നികുതി ഇളവുകൾ നൽകുന്നു. ബ്രസീൽ, അമേരിക്ക, ഗ്രീസ്, ഫിൻലാൻഡ്, അർജന്റീന, ബ്രിട്ടൻ തുടങ്ങിയ വ്യത്യസ്ത രാജ്യങ്ങളിൽ അധികാരപ്രമത്ത-സ്വതന്ത്രവാദ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ശക്തമാകുന്നത് ഈ മാറ്റത്തിന്റെ കാരണങ്ങൾ ആഴത്തിലുള്ളതും വ്യാപകവുമാണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. തീർച്ചയായും അതാതു സ്ഥലങ്ങളുടെ സവിശേഷതകൾ അതിൽ കാണാനാവും. ഫോർഡിസ്റ്റ്, ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്ത കാലങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്ന ലിബിഡിനൽ സ്ഥാനാന്തരങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തിയാൽ മാത്രമേ  പുതിയ വലതുപക്ഷ വ്യാപനത്തെ മനസ്സിലാക്കാനാവു.

ട്രംപിസത്തിന്റെ വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ: കൊലപാതകങ്ങളുടെ ഭാവിക്കായി കാത്തിരിക്കുക:

സമകാലിക മുതലാളിത്ത സമൂഹങ്ങളിലെ ഈ പുതിയ ലിബിഡിനൽ(ആഴമേറിയ ആഗ്രഹങ്ങളുടെ) പ്രദേശം വലതുപക്ഷ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് അനുയോജ്യമായ മണ്ണാണെന്ന് നമുക്ക് വ്യക്തമായി കാണാം. എന്നാൽ, ഈ സമൂഹങ്ങളും അവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന വലതുപക്ഷ രാഷ്ട്രീയ രൂപങ്ങളും പ്രധാനപ്പെട്ട പരിമിതികളും വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും നേരിടുന്നു. വ്യക്തിപരമായ ലിബിഡിനൽ സ്ഥാനാന്തരങ്ങൾ വർദ്ധിക്കുമ്പോൾ, സാമൂഹ്യബന്ധങ്ങളും, സാമൂഹ്യസമരസ്യങ്ങളും ദുർബലമാകുമ്പോൾ, നിലവിലുള്ള സമൂഹങ്ങൾക്ക് പകരം മറ്റൊന്നില്ലെന്ന ധാരണ ഒരു സുവിശേഷമായി മാറുമ്പോൾ, മുതലാളിത്ത ആധിപത്യത്തെ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന സാമൂഹ്യ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ മറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ, അത്തരം സമൂഹങ്ങൾക്ക് സ്വയം വിജയകരമായി പുനർനിർമ്മിക്കാനുള്ള കഴിവിനെ സംശയത്തിലാക്കുന്ന ഒരു സാഹചര്യം രൂപപ്പെടുന്നു. അമേരിക്കയിലെ മിക്ക സുപ്രധാന സർവ്വകലാശാലകളും, നിയമ സ്ഥാപനങ്ങളും, മാധ്യമ സ്ഥാപനങ്ങളും, തൊഴിലാളി യൂണിയനുകളും മറ്റും ട്രംപിസത്തിനെതിരെ ഒത്തുചേരാതെ അതിനോട് വഴങ്ങിയത് വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ്. കോൺഗ്രസ്സിലും തെരുവുകളിലും എതിർപ്പിന്റെ അപ്രത്യക്ഷതയും അതുപോലെയാണ്. വ്യക്തിപരമായ കണക്കുകൂട്ടൽ സാമൂഹ്യ പ്രസ്ഥാനങ്ങളെയും ഗ്രൂപ്പ് രൂപീകരണങ്ങളെയും മറികടക്കുന്നു.

^{REPRESENTATIVE IMAGE | WIKI COMMONS}
കാൾ പോൾയാനിയുടെ 'ഇരട്ട ചലനം' എന്ന ആശയവും, നിക്കോസ് പൗളന്റസസിന്റെ 'ആപേക്ഷിക സ്വയംഭരണം' എന്ന ആശയവും, ആധിപത്യത്തിന് വിധേയമാവുന്ന വർഗ്ഗങ്ങളുടെ സജീവമായ പ്രതിഷേധം സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങളുടെ വിപുലീകൃത പുനർനിർമ്മാണം ഉറപ്പാക്കാനുള്ള രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ കഴിവിന് അടിസ്ഥാനമാണെന്ന് ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. പോൾയാനിയുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ, 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ബ്രിട്ടനിൽ പൂർണ്ണമായും ഭരണകൂട വിമുക്തമായ വിപണികൾ സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള മുതലാളിത്ത ശ്രമങ്ങൾ അടിത്തട്ടിലെ പോരാട്ടങ്ങൾ മൂലം തടയപ്പെട്ടതിനാൽ മുതലാളിത്തത്തിലേക്കുള്ള പരിവർത്തനം സമൂഹം അനുവദിക്കുന്ന വേഗതയിൽ മുന്നോട്ട് പോകാൻ കഴിഞ്ഞു. അതിന്റെ അർത്ഥം, പൂർണ്ണമായും ഭരണകൂട മുക്തമായ വിപണികൾ സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിൽ മുതലാളിത്ത ശക്തികൾ വിജയിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ, അടിത്തട്ടിൽ നിന്നും അവർ എതിർപ്പ് നേരിടാത്ത പക്ഷം, മുതലാളിത്തം പരാജയപ്പെടുമായിരുന്നു എന്നാണ്. അടിസ്ഥാന സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങൾ പുനർനിർമ്മിക്കാൻ അതിന് കഴിയുമായിരുന്നില്ല. നാം ഇപ്പോൾ നേരിടുന്ന രാഷ്ട്രീയ സ്ഥിതി 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പൂർണ്ണമായി നിറവേറ്റാൻ കഴിയാത്തതിനോട് കൂടുതൽ സാമ്യമുള്ളതായി തോന്നുന്നു.

മുമ്പ് സൂചിപ്പിച്ച ലിബിഡിനൽ മാറ്റങ്ങൾ കാരണം അടിത്തട്ടിൽ നിന്നുള്ള രാഷ്ട്രീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ കുറയുന്നതിനും, മൂലധനത്തിന്റെ അതിരുകളില്ലാത്ത ഒഴുക്കുകൾ വർദ്ധിക്കുന്നതിനും, ദേശീയ നികുതികളും, മറ്റ് നിയന്ത്രണങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനുമുള്ള മുതലാളിത്തത്തിന്റെ കഴിവ് വളരെയധികം വർദ്ധിക്കുകയും ചെയ്തു. അതിനെ തുടർന്ന് മുതലാളിത്തത്തെ യുക്തിസഹമാക്കാനും, സമൂഹത്തിന്റെ പുനർനിർമ്മാണ ആവശ്യങ്ങൾക്കും, സാമൂഹ്യ പരിഹാരങ്ങൾ നൽകാനുമുള്ള ഭരണകൂടത്തിന്റെ ശേഷി എല്ലായിടത്തും കുറഞ്ഞു. മിക്ക സമകാലിക മുതലാളിത്ത സമൂഹങ്ങളിലും, പ്രത്യേകിച്ച് അമേരിക്കയിൽ, സാമൂഹ്യ ഉത്തരവാദിത്തമായി കരുതിയിരുന്ന അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങളുടെ നിർമ്മാണം മുതൽ വിദ്യാഭ്യാസം, വസതി, ആരോഗ്യപരിപാലനം എന്നിവയുടെ ചെലവുകളും, അപ്രതീക്ഷിത സാഹചര്യങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്തവും സ്വകാര്യമേഖലയിലേക്ക് കൈമാറുകയാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, സർവ്വകലാശാലകൾക്കുള്ള സഹായം കഴിഞ്ഞ നാല്പത് വർഷമായി തുടർച്ചയായി തകർന്നു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അതിന് പകരം വന്നവ ഉയർന്ന ട്യൂഷൻ, വിദ്യാർത്ഥി വായ്പകൾ, സ്വകാര്യ സംഭാവനകൾ, ഗവേഷണ ഗ്രാന്റുകൾ എന്നിവയാണ്. അതിനാൽ, സമൂഹത്തിന് അതിന്റെ ജനതയെ വിദ്യാഭ്യാസം നൽകാനും എല്ലാവർക്കും പ്രവേശനം ഉറപ്പാക്കാനുമുള്ള ബാധ്യതയുണ്ടെന്ന ആശയം മാറ്റി സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അതിനു പകരം ഓരോരുത്തരും തങ്ങളുടെ സ്വന്തം ഭാവി ആസൂത്രണം ചെയ്യാനും, ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസം നേടാനും, തൊഴിൽ വിപണിയിൽ സ്വയം മൂല്യവത്തവരാകാനും വേണ്ടിയുള്ള മാറ്റം ഉറപ്പാക്കണമെന്നതാണ് പുതിയ ആശയം. കൂടുതൽ പ്രശസ്തമായ സർവകലാശാലകളിൽ പ്രവേശനം നേടുന്നതിനുള്ള മത്സരം കഴിഞ്ഞ നാല്പത് വർഷമായി വളരെയധികം വർദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്. നിക്ഷേപത്തിന് പരമാവധി വരുമാനം നൽകുന്ന വിഷയങ്ങൾ പഠിക്കണമെന്ന ആശയവും, സ്കൂളുകൾ പഠനം പൂർത്തിയാക്കിയവരുടെ ശരാശരി ശമ്പളം അനുസരിച്ച് റാങ്ക് ചെയ്യപ്പെടുന്നതും, വിദ്യാർത്ഥികളെ ഒരു വശത്ത് പൂർണ്ണമായും ഉപഭോക്താക്കളായി മാറ്റുകയും, മറുവശത്ത് നിക്ഷേപകരായി, മികച്ച 'അനുഭവം' തിരയുകയും അതിന് സാധ്യതയുള്ള ജോലി ലഭിക്കുന്നതിനായി അവരുടെ 'മാനവ മൂലധനം' വർദ്ധിപ്പിക്കുന്ന ഉപകരണങ്ങൾ മാത്രമാക്കി മാറ്റുന്നു. ഒരു കമ്മ്യൂണിറ്റി നന്മയായി സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതും, രാഷ്ട്രീയ ന്യായീകരണത്തിനും, സാമൂഹ്യ പുനർനിർമ്മാണത്തിനും ഒരു പ്രധാന ആശയവ്യവസ്ഥയായി പ്രവർത്തിച്ചതുമായ ഒരു സംവിധാനം ഇപ്പോൾ തൊഴിൽ വിപണിയുടെ ഒരു അനുബന്ധമായി ചുരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു. സ്വതന്ത്രമായ പഠനത്തിനായി സൗജന്യമോ, ഭാഗികമായി സൗജന്യമോ സൗകര്യങ്ങൾ നൽകിയിരുന്ന സർവ്വകലാശാലകൾ, ദശാബ്ദങ്ങളായി നിലനിന്ന ഒരു മാനദണ്ഡം, ഇപ്പോൾ പലരും ഒരു യുടോപ്യൻ, പാഴായ, ആശയമായി കണക്കാക്കുന്നു.

മറ്റൊരു ഉദാഹരണമായി, ബൈഡൻ ഭരണകൂടം നിർദ്ദേശിച്ച ബിൽഡ് ബാക്ക് ബെറ്റർ നിയമം പരിശോധിക്കാം. തകർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചില അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങൾ പരിഹരിക്കാനും ചില സാധാരണ സാമൂഹ്യ പ്രോഗ്രാമുകൾക്ക് ധനസഹായം നൽകാനുമായിരുന്നു പ്രസ്തുത പദ്ധതി. പത്ത് വർഷത്തിനുള്ളിൽ 3 ട്രില്യൺ ഡോളറിലധികം ഇതിനായി ചെലവാകുമെന്ന് കണക്കാക്കിയിരുന്നു, പദ്ധതി നിർദ്ദേശിക്കപ്പെട്ട സമയത്തെ ജിഡിപിയുടെ ഏകദേശം 12% ആയിരുന്ന ആ തുക ഭീമവും, അസാധ്യവുമായ ചെലവാണെന്ന് കരുതിയാണ് പാസാക്കാതിരുന്നത്. ഇതിന് വിപരീതമായിരുന്നു 1934ലെ ന്യൂ ഡീൽ. അന്നത്തെ ജിഡിപിയുടെ 80% ആയിരുന്നു അത്. 10 വർഷത്തിന് പകരം 7 വർഷത്തിനുള്ളിലാണ് അതിന്റെ ചെലവഴിക്കൽ. ഒരിക്കൽ വിവേകപൂർണ്ണമായ ചെലവായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടത് ഇപ്പോൾ ചിന്തിക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒന്നായി മാറി. 70, 80, 90 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് നിർമ്മിച്ച സർവ്വകലാശാലകൾ, പാർക്കുകൾ, റോഡുകൾ, പാലങ്ങൾ, തുരങ്കങ്ങൾ എന്നിവയുടെ പരിപാലനത്തിന് പണം നൽകുന്നത് പോലും സർക്കാരിന് വലിയ ബാധ്യതയായി മാറിയിരിക്കുന്നു. സാമൂഹ്യബന്ധങ്ങളും സാമൂഹ്യ ഉത്തരവാദിത്തവും ‘സ്വയംഭരണ വ്യക്തികളിൽ' മാറ്റിസ്ഥാപിക്കപ്പെടുന്ന പുതിയ മുതലാളിത്തം വർദ്ധിച്ച ആശങ്കയും, കമ്മ്യൂണിറ്റിയോടുള്ള ഒരു വിഷാദവും കൊണ്ടുവരുന്നു. പുതിയ വലതുപക്ഷം ഈ രണ്ട് ഘടകങ്ങളും ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നു.

^{ജോ ബൈഡൻ | PHOTO: WIKI COMMONS}
ഒരു വശത്ത്, ഈ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ആന്റി-എസ്റ്റാബ്ലിഷ്മെന്റ് വാചോടോപങ്ങൾ വഴി പലരുടെയും ലിബിഡിനൽ അതൃപ്തികളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നു. എന്തോ തകർന്നിരിക്കുന്നുവെന്നും ജനങ്ങളുടെ കഷ്ടപ്പാട് തിരിച്ചറിയിന്നുവെന്നും അത് നിരന്തരം പറയുന്നു. സമൂഹത്തിന്റെ ഈ തകർച്ചക്ക് കാരണം ഏതോ ചില ദുഷിച്ച അല്ലെങ്കിൽ മലിനമായതിന്റെ സാന്നിധ്യം കാരണമാണെന്ന വിശദീകരണം വലതുപക്ഷം പലപ്പോഴും നൽകുന്നു. അതുവഴി അസംതൃപ്തികൾക്ക് അർത്ഥം കണ്ടെത്തുന്നു. ട്രംപ് പറഞ്ഞതുപോലെ, രാജ്യത്തിന്റെ രക്തത്തിൽ വിഷം കലരുന്നു. സമാനമായ പ്രാധാന്യമുള്ളത്, ഒറ്റപ്പെട്ട മോണാഡുകളായി(ഏകകങ്ങളായി) ജീവിക്കുന്ന മനുഷ്യർ ലോകത്തെ നേരിടുമ്പോൾ അനുഭവിക്കുന്ന ശക്തിഹീനത ഒരു ശക്തനായ നേതാവിനോട്(ട്രംപ്പ്) അല്ലെങ്കിൽ പാർട്ടിയോട് (MAGA) ഐഡന്റിഫൈ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ മീഡിയേറ്റ് ചെയ്യപ്പെടുന്നു. നേതാവിനോടോ, പാർട്ടിയോടോ താദാന്മ്യം പ്രാപിച്ചുകൊണ്ട് അവർ സ്വന്തം ബലഹീനതയുടെ വികാരങ്ങളെയും സ്വന്തം വ്യക്തിത്വം ക്യൂറേറ്റ് ചെയ്യുന്നതിന്റെ ആശങ്കയെയും മറികടക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ഇത് നിഷ്ഫലമായേക്കാം, പക്ഷേ ഈ താദാന്മ്യം അന്യവൽക്കരണം മറികടക്കാനുള്ള ഒന്നായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. സ്വന്തം വ്യക്തിത്വവും സ്വാതന്ത്ര്യവും ഒഴിവാക്കി ഗ്രൂപ്പിന്റെ വിധേയനും വിശ്വസ്തനുമായ അംഗമായി മാറുന്നതിലൂടെ.

കമ്മ്യൂണിറ്റിയോടുള്ള വിഷാദം ട്രംപിസത്തിന്റെയും സമാനമായ വലതുപക്ഷ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും ദേശീയതാവാദ ഘടകങ്ങളിൽ നന്നായി പ്രതിഫലിക്കുന്നു. എന്നാൽ, ദുർബലമായ സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങൾ കാരണം, ദേശീയതാവാദം കമ്മ്യൂണിറ്റി ഐക്യത്തിന് പകരം വ്യക്തിവൽക്കരണത്തിന്റെ ഒരു പ്രശ്നമായി മാറുന്നു. കമ്മ്യൂണിറ്റിയിലെ മറ്റുള്ളവരുമായുള്ള സർഗാത്മക ബന്ധങ്ങൾക്ക് വ്യക്തികൾ സ്വന്തം താല്പര്യങ്ങൾക്കപ്പുറം പോകണമെന്ന ആശയം ഇവിടെ ഇല്ല. ട്രംപുമാരുടെ ദേശീയതാവാദം കമ്മ്യൂണിറ്റേറിയൻ മൂല്യങ്ങളെക്കാൾ ബ്രാൻഡിംഗിനെയും മറ്റുള്ളവരെ ഒഴിവാക്കുന്നതിനെയും കുറിച്ചാണ് എപ്പോഴും ചിന്തിക്കുക. വെറ്ററന്മാർ(വിരമിച്ച സൈനികർ) 'പരാജിതരും' 'മണ്ടന്മാരും' ആണെന്നും, വിജയികൾ കൂടുതൽ ലാഭകരവും സുരക്ഷിതവുമായ കരിയർ ചോയ്സുകൾ തിരഞ്ഞെടുക്കുമായിരുന്നുമെന്ന ട്രംപിന്റെ വാക്കുകൾ ഓർമ്മിക്കുക. അതേ സമയം ദേശീയത വാചോടോപങ്ങളും, പെരുപ്പിച്ചു കാട്ടലും ആളുകൾ ആഗ്രഹിക്കുന്ന കമ്മ്യൂണിറ്റിക്ക് പകരമായി മാറുന്നു, പക്ഷേ അന്യവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട ജീവിതത്തിൽ നിന്നും മുക്തി നേടാൻ ഉതകുന്ന നിലയിൽ ജീവിത രീതികൾ മാറ്റുന്നതിന് പകരം അവർ നിലവിലെ സ്ഥിതിയിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നു. കമ്മ്യൂണിറ്റിയുടെ അഭാവത്തെ കുറിച്ചുള്ള ചോദ്യം ജീവിതശൈലികളുടെ ചോദ്യമാക്കി മാറ്റുന്നു. 'സ്വയംഭരണ' വ്യക്തിയെ എല്ലാ മൂല്യങ്ങളിലും ഉയർന്നതായി ആഘോഷിക്കുന്നത് നമ്മുടെ വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഓപ്ഷനുകളുടെയും ചോയ്സുകളുടെയും വളരെ വലിയ ശ്രേണിയെ സാധ്യമാക്കുന്നു. നമുക്ക് സ്വയം ക്യൂറേറ്റ് ചെയ്യാനുള്ള ബാധ്യത ഇപ്പോൾ ഉണ്ട്, പക്ഷേ നമ്മുടെ ലിബിഡിനൽ ഫോക്കസിന്റെ ഈ ആന്തരിക തിരിവും മറ്റുള്ളവരോടും, സമൂഹത്തോടുമുള്ള നിസംഗതയും, സ്വതാല്പര്യങ്ങൾ വിശാലമായ നന്മയ്ക്ക് വേണ്ടി ബലിയർപ്പിക്കുന്ന തത്വബദ്ധമായ രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനങ്ങളെ സാധ്യമല്ലാതാക്കുന്നു. ഓരോ മഹ്മൂദ് ഖലീലിനും, ആയിരക്കണക്കിന് എറിക് ആഡംസുകളുണ്ട്. ഈ സാഹചര്യത്തിലെ പ്രധാന വൈരുദ്ധ്യം ഇതാണ്. അടിത്തട്ടിൽ നിന്നുള്ള സാമൂഹ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഇല്ലാതെ, സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങളുടെ വിപുലീകൃത പുനർനിർമ്മാണം കൂടുതൽ അരാജകവും ദുർബലവുമാകുന്നു. അന്യവൽക്കരണവും സാമൂഹ്യ സമരസത്തിന്റെ അഭാവവും അത് വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. ഇതിന്റെ ഫലമായി, വ്യക്തികൾ മറ്റുള്ളവരോട് കൂടുതൽ ആക്രമണാത്മകമായി പെരുമാറുകയും, ഭാവിയെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ ആശങ്കയും ഭയവും അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അപകടകരവും ദുരന്തവുമായ ലൂപ്പാണ് ഇത്.

ഇതാണ് നാം ഇന്ന് നേരിടുന്ന ഭയാനകമായ രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യം, ട്രംപിൻറെ വാചോടോപങ്ങളെയും, അടിച്ചമർത്തുന്ന ഭരണകൂട ഉപകരണങ്ങളുടെ നിയന്ത്രണത്തെയും (ഡെമോക്രാറ്റിക് പാർട്ടിയുടെ അപ്രാപ്തിയും പരാജയവും ഒപ്പം) മാത്രമല്ല നാം നേരിടുന്നത്. ആഴത്തിൽ അന്യവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട ഒരു സമൂഹത്തെയാണ് നാം നേരിടുന്നത്. അതിന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളും, ശ്രദ്ധയും ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തം പിടിച്ചെടുത്ത് കോളനിയാക്കിയിരിക്കുന്നു. അത് സാമൂഹ്യ ഐക്യവും, ഇടപെടലുകളും നെറ്റ്ഫ്ലിക്സ്, ആമസോൺ എന്നിവയാൽ മാറ്റിസ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ദൈനംദിന ജീവിതം നമ്മെ ഒരു അരാജകവും ഹിംസാത്മകവുമായ ഭാവിയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. ട്രംപിസത്തിന്റെ സാമൂഹ്യ ചെലവ് വെട്ടികുറക്കലുകൾ തുടരുകയും ജനങ്ങളുടെ ആശങ്ക വർദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, കൂടുതൽ ദുർബലമായ സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങളുടെയും, അധികാരവാദ സ്വതന്ത്രതാവാദത്തിനുള്ള ആഗ്രഹത്തിന്റെയും സ്പൈറൽ പരസ്പരം ഊട്ടുകയും, ദുരന്തത്തിന്റെ വഴിയിലേക്ക് നമ്മെ കൂടുതൽ മുന്നോട്ട് തള്ളുകയും ചെയ്യും. ട്രംപിസത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ കിടക്കുന്ന ഈ ദൈനംദിന ആവർത്തനങ്ങൾ മാറ്റിസ്ഥാപിക്കുകയും, മുതലാളിത്ത സാങ്കേതികവിദ്യയ്ക്കും, ആഗ്രഹത്തിനും അടിമയായതിനെതിരെ ജീവിക്കുന്ന കമ്മ്യൂണിറ്റികളായി നമ്മെ പുനർനിർമ്മിക്കുകയും ചെയ്യുക മാത്രമാണ് ഒരേയൊരു ഓപ്ഷൻ. മുതലാളിത്തം അഴിച്ചുവിട്ട സീരിയാലിറ്റിയുടെയും, അടിമത്തത്തിന്റെയും സാങ്കേതികവിദ്യകൾ നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ജനാധിപത്യപരമായ വിദ്യാഭ്യാസം, ആഗ്രഹം, സഹകരണം എന്നിവ ഉപയോഗിച്ച് മാറ്റിസ്ഥാപിക്കപ്പെടുകയും വേണം. നമുക്ക് സ്വന്തം ആശ്രിതത്വങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാനും ജനാധിപത്യാധികാരത്തെ പിന്തുണയ്ക്കാനും കഴിയുന്ന ഒരു സമൂഹത്തെ പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കാനുള്ള പ്രതീക്ഷയുണ്ടെങ്കിൽ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിൽ ഒരു യഥാർത്ഥ വിപ്ലവം ആവശ്യമാണ്. അത്തരം പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ മുനിസിപ്പൽ ജനാധിപത്യത്തിനും സ്വയം ഭരണത്തിനുമുള്ള റാഡിക്കൽ പോരാട്ടങ്ങളുടെ രൂപമെടുത്താലും, സമ്പത്ത് പുനർവിതരണം ചെയ്യുന്ന, കുത്തകകളെ ദേശീയവൽക്കരിക്കുന്ന കൂടുതൽ പരിചിതമായ ജനപ്രിയ ഇടതുപക്ഷ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ രൂപമെടുത്താലും ശരി മുതലാളിത്തം അഴിച്ചുവിട്ട സീരിയാലിറ്റിയുടെയും അടിമത്തത്തിന്റെയും സാങ്കേതികവിദ്യകൾ നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ജനാധിപത്യപരമായ വിദ്യാഭ്യാസം, ആഗ്രഹം, സഹകരണം എന്നിവ ഉപയോഗിച്ച് മാറ്റിസ്ഥാപിക്കപ്പെടുകയും വേണം.