പതിനാറാം ധനകാര്യ കമ്മീഷൻ ഈ മാസം കേരളം സന്ദർശിക്കുമെന്ന് കരുതുന്നു. സംസ്ഥാനങ്ങൾക്കുള്ള കേന്ദ്ര വിഹിതം നിശ്ചയിക്കുന്ന ഭരണഘടന സ്ഥാപനമാണ് ധനകാര്യ കമ്മീഷൻ. ഭരണഘടന സ്ഥാപനമാണെങ്കിലും പലപ്പോഴും അവ കേന്ദ്രം ഭരിക്കുന്ന കക്ഷിയുടെ അനുബന്ധമായി  മാറുന്നതായി വിമർശനമുണ്ട്. കേരള മാതൃക വികസനത്തിന്റെ തുറന്ന വിമർശകനായ അരവിന്ദ് പനഗാരിയ ആണ് പതിനാറാം ധനകാര്യ കമ്മീഷൻ അധ്യക്ഷൻ. കേരളത്തിന് ന്യായമായ കേന്ദ്ര വിഹിതം ധനകാര്യ കമ്മീഷനുകൾ നൽകുന്നില്ലെന്ന പരാതി കാലങ്ങളായി നിലനിൽക്കുന്നു. അതിന് പുറമെയാണ് സംസ്ഥാനത്തിന്റെ കടമെടുപ്പ് പരിധിയിൽ കേന്ദ്രം കഴിഞ്ഞ വർഷം ഏർപ്പെടുത്തിയ വിലക്കുകൾ. ഈ വിലക്കുകൾ സംസ്ഥാന സർക്കാരിന്റെ സാമ്പത്തിക സ്രോതസ്സുകളെ വരിഞ്ഞുമുറിക്കുന്നതാണെന്ന് വിലയിരുത്തുകയാണ് ഡോ. വിദ്യാ വി ദേവനും, ഡോ. മീനു മോഹനും. ഇരുവരും ഗുലാത്തി ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് ഫിനാൻസ് ആൻഡ് ടാക്സേഷനിലെ അസിസ്റ്റന്റ് പ്രൊഫസർമാരാണ്.

കേന്ദ്ര സർക്കാർ, 2023 ൽ നിയമപ്രകാരം സംസ്ഥാനത്തിന് നൽകാൻ കഴിയുന്ന പരമാവധി വായ്പയെടുക്കൽ നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനായി  കേരളത്തിന് മേൽ 'നെറ്റ് ബോറോയിങ് സീലിങ്' (NBC) ഏർപ്പെടുത്തി. 2023-24 സാമ്പത്തിക വർഷത്തിൽ പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന മൊത്തം സംസ്ഥാന ആഭ്യന്തര ഉൽപ്പാദനത്തിന്റെ (GSDP) 3% ആണ്  ഈ പരിധി. ഓപ്പൺ മാർക്കറ്റ് വായ്പകൾ, ധനകാര്യ സ്ഥാപന വായ്പകൾ, സംസ്ഥാനത്തിന്റെ പൊതു അക്കൗണ്ടിൻമേലുള്ള ബാധ്യതകൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെ എല്ലാ കടമെടുക്കൽ മാർഗ്ഗങ്ങളും എൻബിസി ഇപ്പോൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. കൂടാതെ, സർക്കാർ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ള സംരംഭങ്ങൾ വഴി വായ്പയെടുക്കുന്ന പരിധി മറികടക്കുന്നതിൽ നിന്ന് സംസ്ഥാനങ്ങളെ തടയുന്നതിനായി, ഈ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ചില വായ്പകളും ഉൾക്കൊള്ളിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഇത് സംസ്ഥാനത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതിക്ക് വലിയ തിരിച്ചടിയാണ് ഉണ്ടാക്കിയത്. വികസന, ക്ഷേമ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ കൂടുതൽ നിക്ഷേപം നടത്തുന്നതിൽ നിന്ന് ഇത് സംസ്ഥാനത്തെ തടയുന്നു. ഇത് രാഷ്ട്രീയവും നിയമപരവുമായ വിവാദങ്ങൾക്ക് ആക്കം കൂട്ടുകയും കേന്ദ്രവും സംസ്ഥാനവും തമ്മിൽ അസ്വാരസ്യം ഉണ്ടാകുന്ന സാഹചര്യം സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ അനുഛേദം 293 പ്രകാരം സഞ്ചിതനിധിയുടെ (കൺസോളിഡേറ്റഡ് ഫണ്ട്) സെക്യൂരിറ്റിയിലും ഗ്യാരണ്ടിയിലും വായ്പയെടുക്കാൻ സംസ്ഥാനത്തിന് നൽകിയിട്ടുള്ള എക്സിക്യൂട്ടീവ് അധികാരത്തിൽ കടന്നുകയറ്റം നടത്തുന്നതായി ആരോപിച്ച് കേരളം സുപ്രീം കോടതിയെ സമീപിച്ചു. ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന ഉറപ്പു നൽകുന്ന സംസ്ഥാനത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക സ്വയംഭരണാവകാശം കേന്ദ്രം നിയമ വിരുദ്ധമായി വെട്ടിക്കുറച്ചതായി സംസ്ഥാനം ഇതിൽ ആരോപിക്കുന്നു. ഇന്ത്യൻ നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയുടെ ചരിത്രത്തിൽ അനുച്ഛേദം 293 വ്യാഖ്യാനത്തിനായി വരുന്ന ആദ്യ കേസാണിത്. (2024-ലെ ഒറിജിനൽ സ്യൂട്ട് നമ്പർ 1).

^{REPRESENTATIVE IMAGE | WIKI COMMONS}
ഭരണഘടനയുടെ പന്ത്രണ്ടാം ഭാഗത്തിന്റെ രണ്ടാം അധ്യായം കേന്ദ്രത്തിന്റെയും സംസ്ഥാനങ്ങളുടെയും വായ്പയെടുക്കൽ അധികാരങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ അനുച്ഛേദം 292 കേന്ദ്ര സർക്കാരിന്റെ വായ്പയെടുക്കൽ അധികാരത്തെക്കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കുന്നു, ഇത് ഇന്ത്യയുടെ സഞ്ചിതനിധിയുടെ  സെക്യൂരിറ്റിയിന്മേൽ വായ്പയെടുക്കാൻ കേന്ദ്ര സർക്കാരിന് അവകാശം നൽകുന്ന അനുച്ഛേദമാണ്. അനുച്ഛേദം 293 സംസ്ഥാന സർക്കാരിന് സംസ്ഥാനത്തിന്റെ സഞ്ചിത നിധി ഫണ്ടിന്റെ സെക്യൂരിറ്റിയിൽ  ഇന്ത്യക്കുള്ളിൽ നിന്നും കടം വാങ്ങാൻ അധികാരം നൽകുന്നു. രണ്ട് സാഹചര്യങ്ങളിലും, വായ്പയുടെ വ്യാപ്തി യഥാക്രമം പാർലമെന്റിനും സംസ്ഥാന നിയമസഭയ്ക്കും തങ്ങളുടെതായ  നിയമത്തിലൂടെ കാലാകാലങ്ങളിൽ നിശ്ചയിക്കാം. ഇന്ത്യൻ സർക്കാറിന് അനുച്ഛേദം 293 (2) അനുസരിച്ച്, പാർലമെന്റ് ഉണ്ടാക്കിയ ഏതെങ്കിലും നിയമം അനുശാസിക്കുന്ന വ്യവസ്ഥകൾക്ക് വിധേയമായി അനുച്ഛേദം 292 പ്രകാരം നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള പരിധിക്കുള്ളിൽ നിന്ന് ഏതൊരു സംസ്ഥാനത്തിനും വായ്പ നൽകാം. കേന്ദ്ര സർക്കാരിന് ഏതൊരു സംസ്ഥാനവും സമാഹരിക്കുന്ന വായ്പകൾക്ക് ഗ്യാരണ്ടികൾ നൽകാനും കഴിയും. അനുച്ഛേദം 293 (3) ൽ മുൻസർക്കാർ എടുത്ത വായ്പകളുടെ തിരിച്ചടവ് ബാക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ വീണ്ടും കടമെടുക്കുന്നതിനു കേന്ദ്ര സർക്കാർ സംസ്ഥാന സർക്കാരിനുമേൽ നിയന്ത്രണം ഏർപ്പെടുത്തുന്നു. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ, അത്തരം വായ്പ സ്വരൂപിക്കുന്നതിന് കേന്ദ്ര സർക്കാരിന്റെ അനുവാദം അനിവാര്യമാണ്. ഇന്ത്യൻ സർക്കാർ ഉചിതമെന്ന് കരുതുന്ന ഏത് വ്യവസ്ഥകൾക്കും വിധേയമായി ഇത് അനുവദിക്കുന്നതിൽ കേന്ദ്ര സർക്കാരിന് വിശാലമായ വിവേചനാധികാരം നൽകിയിട്ടുണ്ട്.

1935 ലെ ഇന്ത്യാ ഗവൺമെന്റ് നിയമത്തിലെ സെക്ഷൻ 163 ൽ നിന്നാണ് ഭരണഘടനയുടെ അനുച്ഛേദം 293 സ്വീകരിക്കുന്നത്. 1949 ഓഗസ്റ്റ് 10ന് ഭരണഘടനാ അസംബ്ലിയിൽ ആർട്ടിക്കിൾ 293 (കരട്  അനുഛേദം 269) ചർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ, ഭരണഘടന നിർമ്മാണ സമിതിയിലെ അംഗമായിരുന്ന അനന്തശയനം അയ്യങ്കാർ, വായ്പയെടുക്കൽ ഇന്നത്തെ തലമുറയിൽ മാത്രമല്ല ഭാവി തലമുറയിലും കനത്ത ബാധ്യതകൾ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നതിനാൽ വായ്പയുടെയും പ്രശ്നം കൂടുതൽ സൂക്ഷ്മപരിശോധന ആവശ്യമാണെന്ന് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. ധനകാര്യ കമ്മീഷന് സമാനമായ ഒരു കമ്മീഷൻ രൂപീകരിക്കാമെന്ന് അദ്ദേഹം നിർദ്ദേശിച്ചു.

കടമെടുക്കൽ അനുവാദം നൽകുന്നത് സംബന്ധിച്ച് സെക്ഷൻ 163 (3) പ്രകാരം നൽകിയിട്ടുള്ള അധികാരം പ്രയോഗിക്കുമ്പോൾ, പ്രവിശ്യകൾ മതിയായ കാരണം കാണിക്കുകയാണെങ്കിൽ ഫെഡറേഷൻ വായ്പ നൽകുന്നതിനോ ഗ്യാരണ്ടി നൽകുന്നതിനോ യുക്തിരഹിതമായ കാല താമസം വരുത്തുകയോ യുക്തിരഹിതമായ വ്യവസ്ഥകൾ ഏർപ്പെടുത്തുകയോ ചെയ്യരുതെന്ന് 1935ലെ ഇന്ത്യാ ഗവൺമെന്റ് നിയമത്തിലെ സെക്ഷൻ 163 (4)  നിഷ്കർഷിക്കുന്നുണ്ട്. ഈ വിഷയത്തിൽ എന്തെങ്കിലും തർക്കം ഉണ്ടായാൽ അത് ഗവർണർ ജനറലിന് റഫർ ചെയ്യുകയും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ തീരുമാനം അന്തിമമായിരിക്കുകയും ചെയ്യും. എന്നാൽ, ഈ വകുപ്പ്  ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. ഇന്ത്യയ്ക്ക് പുറത്തുള്ള മറ്റൊരു ഏജൻസി ഭരണത്തിന്റെ ചുമതല  വഹിക്കും എന്നതിനാൽ 1935ലെ ഇന്ത്യാ ഗവൺമെന്റ് നിയമത്തിൽ ഈ വ്യവസ്ഥ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. എന്നാൽ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് ശേഷം, പ്രവിശ്യകൾക്ക് പകരം സംസ്ഥാന സർക്കാരുകൾ സ്ഥാപിക്കുകയും കേന്ദ്രത്തിൽ ഒരു ദേശീയ സർക്കാർ രൂപം നൽകുകയും ചെയ്തതിനാൽ അത്തരമൊരു വ്യവസ്ഥ ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതിയതിനാൽ ആണ് പ്രസ്തുത വകുപ്പ് ഭരണഘടനയിൽ ഉൾക്കൊള്ളിക്കാതിരുന്നത്.

^{REPRESENTATIVE IMAGE | WIKI COMMONS}
അനുച്ഛേദം 292 നിഷ്കർഷിക്കുന്ന മാനദണ്ഡങ്ങൾ നടപ്പിൽ വരുത്തുന്നതിന്, വരുമാനക്കുറവ് ഇല്ലാതാക്കുക, ധനക്കമ്മി കുറയ്ക്കുക തുടങ്ങിയ ലക്ഷ്യങ്ങൾ മുൻനിർത്തി സാമ്പത്തിക സന്തുലിതാവസ്ഥ നിലനിർത്തുന്നതിനായി ഫിസ്കൽ റെസ്പോൺസിബിലിറ്റി ആൻഡ് ബജറ്റ് മാനേജ്മെന്റ് (FRBM) ആക്റ്റ്, 2003 നടപ്പിലാക്കി. വരുമാനക്കുറവും ബജറ്റ് കമ്മി ഇല്ലാതാക്കുന്നതിന്, കേന്ദ്രത്തിന്റെ വാർഷിക ധനക്കമ്മി അനുപാതത്തിനായി ജിഡിപിയുടെ 3% എന്ന ലക്ഷ്യം സ്ഥാപിച്ചിട്ടുണ്ട് (FD). കേന്ദ്രത്തിന്റെ നിർദ്ദേശങ്ങൾ അനുസരിച്ച്, സംസ്ഥാനങ്ങൾ അവരുടെ ധനക്കമ്മി നിയന്ത്രിക്കാൻ അവരുടേതായ നിയമനിർമ്മാണങ്ങൾ നടപ്പാക്കി. ധനക്കമ്മി ജിഡിപിയുടെ 3% കവിയുന്നില്ലെന്നും മൊത്തം പൊതു കടം ജിഡിപിയുടെ 60% കവിയുന്നില്ലെന്നും കേന്ദ്ര സർക്കാർ ഉറപ്പാക്കണമെന്ന് എഫ്ആർബിഎം ഭേദഗതി നിയമം, 2018 ആവശ്യപ്പെടുന്നു. 2025-26 ആകുമ്പോഴേക്കും ധനക്കമ്മി ജിഡിപിയുടെ 4.5 ശതമാനത്തിൽ താഴെയാകുമെന്നാണ് സർക്കാർ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്. ധനക്കമ്മി നിയന്ത്രിക്കുന്നതിലൂടെയും സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതി പരിഗണിക്കാതെ തന്നെ ധന ഏകീകരണം കൈവരിക്കുന്നതിനുമായി സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ വായ്പയെടുക്കൽ പരിധിയിൽ കേന്ദ്രം ഏർപ്പെടുത്തിയ നിയന്ത്രണം സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ സ്വയംഭരണത്തിൻ്റെ ലംഘനമാണ്.  ബജറ്റ് സന്തുലനം ചെയ്യാനുള്ള അവരുടെ കഴിവും ഇത് ഇല്ലാതാക്കുന്നു.

ഭരണഘടനയുടെ  അനുച്ഛേദം 293  ഉറപ്പുനൽകുന്ന സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ വായ്പയെടുക്കാനുള്ള അധികാരം സംബന്ധിച്ച പ്രശ്നം കേരള സംസ്ഥാനം സമർപ്പിച്ച കേസിൽ സുപ്രീം കോടതിയുടെ പരിഗണനയിലാണ്. ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ  അനുച്ഛേദം 293ന്റെ വ്യാഖ്യാനം ധന വികേന്ദ്രീകരണം, സംസ്ഥാന ധനപരമായ സ്വയംഭരണാധികാരം, മുൻകാല വായ്പയെടുക്കൽ രീതികൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രധാന ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തുന്നതിനാൽ, ഒരു സംസ്ഥാനത്തിന്റെ വായ്പയെടുക്കൽ അധികാരത്തിന്റെ പ്രശ്നം കോടതി ഭരണഘടനാ ബെഞ്ചിന് റഫർ ചെയ്തു. കേന്ദ്രം ഏർപ്പെടുത്തിയ ധനപരമായ നിയന്ത്രണങ്ങൾ ധന ഏകീകരണത്തിനുമേലുള്ള റിസർവ് ബാങ്കിന്റെ നിയന്ത്രണത്തെ പ്രതികൂലമായി ബാധിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്നതിനെക്കുറിച്ചും വിഷയം ചർച്ച ചെയ്യുന്നു.

ഇന്ത്യയിലെ സാമൂഹിക, സാമ്പത്തിക, രാഷ്ട്രീയ, മേഖലയിലെ പരിവർത്തനം കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ, ഭരണഘടനയുടെ അനുച്ഛേദം 293 പുനഃപരിശോധിക്കേണ്ട സമയമാണിത്. 1935ലെ ഇന്ത്യാ ഗവൺമെന്റ് നിയമത്തിലെ സെക്ഷൻ 163 (4) കേന്ദ്രം വായ്പ അനുവദിക്കുന്നതിൽ അനാവശ്യമായി നിരസിക്കുകയോ കാലതാമസം വരുത്തുകയോ വ്യവസ്ഥകൾ ഏർപ്പെടുത്തുകയോ ചെയ്യരുതെന്ന് നിഷ്കർഷിക്കുന്നു. ഒരു തർക്കം ഉണ്ടാകുമ്പോൾ അത് പരിഹരിക്കാൻ ഭരണഘടനയിൽ സെക്ഷൻ 163 (4)ൽ പരാമർശിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ ഒരു പരിഹാര നടപടി ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയിലും സ്വീകരിക്കേണ്ടത് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

^{REPRESENTATIVE IMAGE | WIKI COMMONS}
ഭരണഘടനയുടെ അനുച്ഛേദം 293 താഴെപ്പറയുന്ന രീതിയിൽ ശക്തിപ്പെടുത്തേണ്ടത് കാലോചിതമായ ആവശ്യമായിരിക്കുന്നു. അനന്തശയനം അയ്യങ്കാർ നിർദ്ദേശിച്ചതുപോലെ, സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതിയും ധനക്കമ്മി പരിമിതപ്പെടുത്തുകയെന്ന കേന്ദ്രത്തിന്റെ ലക്ഷ്യവും കണക്കിലെടുത്ത് വായ്പയുടെ അംഗീകാരവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഉണ്ടാകുന്ന ഏത് പ്രശ്നവും തീരുമാനിക്കാൻ ധനകാര്യ കമ്മീഷന് സമാനമായ ഒരു കമ്മീഷൻ അനിവാര്യമാണ്.

ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ അനുച്ഛേദം 293 (4) പ്രകാരം അനുവദിച്ച വിശാലമായ അധികാരങ്ങൾ കേന്ദ്രം പ്രയോഗിക്കുമ്പോൾ പാലിക്കേണ്ട ശരിയായ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ ഭരണഘടനയിൽ  ഉണ്ടായിരിക്കണം കേന്ദ്രവും സംസ്ഥാനങ്ങളും തമ്മിലുള്ള സന്തുലിതമായ സാമ്പത്തിക ചട്ടക്കൂട് നിലനിർത്തുന്നതിൽ നിർണായകവും സഹകരണ ഫെഡറലിസം പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതിനും അത് അനിവാര്യമാണ്. അല്ലാത്തപക്ഷം, സാമ്പത്തിക അച്ചടക്കത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്ന ഏകപക്ഷീയമായ തീരുമാനമെടുക്കൽ ഉണ്ടാകാം, ഇത് അനിയന്ത്രിതമായ വായ്പയെടുക്കലിലേക്കോ അമിതമായ നിയന്ത്രണ വ്യവസ്ഥകളിലേക്കോ നയിച്ചേക്കാം.

ആർട്ടിക്കിൾ 293 (4) പ്രകാരം അനുവദിച്ച വിശാലമായ അധികാരങ്ങൾ പ്രയോഗിക്കുമ്പോൾ കേന്ദ്രം ഇനിപ്പറയുന്ന മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ പാലിക്കേണ്ടത് അനിവാര്യമാണ്. തീരുമാനമെടുക്കുന്നതിൽ സുതാര്യത  ഉണ്ടായിരിക്കുക എന്നത് നിർബന്ധമുള്ള ഒന്നാണ്. അതുവഴി സർക്കാർ വായ്പകൾ സ്വീകരിക്കുന്നതിനോ നിരസിക്കുന്നതിനോ ഉള്ള നടപടിക്രമങ്ങളും മാനദണ്ഡങ്ങളും പൊതുജനങ്ങൾക്ക് സുതാര്യമാണെന്ന് ഉറപ്പാക്കുന്നു. സഹകരണ സമീപനം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്ന വായ്പയെടുക്കുന്നതിനുള്ള ഏതെങ്കിലും നിബന്ധനകളോ പരിമിതികളോ നിർദ്ദേശിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് സംസ്ഥാന സർക്കാരുകളുമായി കൂടിയാലോചിക്കുന്ന ഒരു കൺസൾട്ടേറ്റീവ് പ്രക്രിയ ഉണ്ടായിരിക്കുക എന്നതും മുൻവിധികളോ പക്ഷപാതമോ ഇല്ലാതാക്കാൻ എല്ലാ സംസ്ഥാനങ്ങൾക്കും ഒരേപോലെ വായ്പയെടുക്കൽ നിബന്ധനകളും നിയന്ത്രണങ്ങളും ബാധകമാകുന്ന തരത്തിൽ തുല്യമായ പെരുമാറ്റ ചട്ടങ്ങൾ ഉറപ്പാക്കുക എന്നതും നിയന്ത്രണങ്ങൾ ന്യായയുക്തവും അതിന്റെ സാമ്പത്തിക കാര്യങ്ങൾ ഫലപ്രദമായി കൈകാര്യം ചെയ്യാനുള്ള ഒരു സംസ്ഥാനത്തിന്റെ കഴിവിനെ അനാവശ്യമായി തടസ്സപ്പെടുത്താത്തതും ആകേണ്ടതുണ്ട്. ഈ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ  പാലിക്കുന്നതു വഴി  അനുച്ഛേദം 293 (4) പ്രകാരമുള്ള കേന്ദ്രത്തിന്റെ അധികാരങ്ങൾ നീതിയുക്തമായും  സുതാര്യമായും സന്തുലിതമായ ധനകാര്യ മാനേജ്മെന്റിനെയും സഹകരണ ഫെഡറലിസത്തെയും പിന്തുണയ്ക്കുന്ന രീതിയിലും പ്രയോഗിക്കുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പാക്കാം.