അമേരിക്കൻ മുതലാളിത്തം നേരിടുന്ന വൈരുധ്യങ്ങളോടൊപ്പം, ആഗോളതലത്തിൽ അമേരിക്കൻ മേധാവിത്തം അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന വെല്ലുവിളികളുടെയും ഉൽപ്പന്നമാണ് ഡൊണാൾഡ് ട്രംപ്. എന്നാൽ, അമേരിക്കൻ നയങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ ട്രംപിൻ്റെ പദ്ധതി തുറന്നുകാട്ടുകയും അതുവഴി അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അധികാരം ദുർബലമാക്കുകയും ചെയ്യുമെന്ന്, റിച്ചാർഡ് ഡി വുൾഫ് പറയുന്നു. Capitalism Hits the FAN, Capitalism's Crisis Deepens തുടങ്ങിയ ഒട്ടേറെ പുസ്തകങ്ങളുടെ രചയിതാവായ റിച്ചാർഡ് ഡി വുൾഫ് അമേരിക്കയിലെ അറിയപ്പെടുന്ന പണ്ഡിതനും എഴുത്തുകാരനുമാണ്. ഇക്കണോമി ഫോർ ഓൾ എന്ന ഇൻഡിപെൻഡൻ്റ്  മീഡിയ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൻ്റെ പദ്ധതിയുടെ ഭാഗമായി അദ്ദേഹം തയ്യാറാക്കിയ ലേഖനത്തിന്റെ സ്വതന്ത്ര പരിഭാഷ.

അമേരിക്കയിലെ പരമ്പരാഗത നികുതി വിരുദ്ധ കക്ഷിയായ റിപ്പബ്ലിക്കൻ പാർട്ടി (GOP), ഇപ്പോൾ വ്യാപാര യുദ്ധങ്ങൾ നടത്താനും, കുടിയേറ്റക്കാരെ വൻതോതിൽ നാടുകടത്താനും, മയക്കുമരുന്ന് കടത്ത് നിർത്താനും താരിഫ് അഥവാ ചുങ്കം ഉപയോഗിക്കുമെന്ന് ഉറക്കെ പറയുന്നു. താരിഫുകൾ ഒരുതരം നികുതിയുടെ പേരാണ് (ഇറക്കുമതി ചെയ്യുന്ന ചരക്കുകളുടെയും സേവനങ്ങളുടെയും). അതിനാൽ GOP ഒരേ സമയം നികുതി വിരുദ്ധവും, നികുതി അനുകൂലവും ആയ ഒന്നായി മാറുന്നു. അതുപോലെ, ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ സർക്കാർ ഇടപെടലുകളുടെ (മിനിമൽ ഗവൺമെൻറിൻറെ) പരമ്പരാഗത കുത്തകയും ഏറ്റെടുത്തിരുന്ന GOP ഇപ്പോൾ വൻ തോതിലുള്ള സർക്കാർ ഇടപെടലുകളെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു. സർക്കാർ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന വ്യവസായങ്ങൾക്ക് വൻതോതിൽ സബ്‌സിഡികൾ നൽകുന്നു. അതുപോലെ ഗവൺമെൻറ് എതിർക്കുന്ന മുഴുവൻ രാജ്യങ്ങൾക്കും സംരംഭങ്ങൾക്കും നേരെ സാമ്പത്തിക ഉപരോധങ്ങളും, നിരോധനങ്ങളും ഏർപ്പെടുത്തുന്നു. വലതുപക്ഷ പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിനും, സാമ്പത്തിക സ്വാർത്ഥതക്കുമപ്പുറം, GOP യുടെ പരിണാമത്തിലെ ആഴത്തിലുള്ള ഈ വൈരുദ്ധ്യങ്ങളെ ട്രംപ് പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.

പരമ്പരാഗതമായി സ്വകാര്യ സംരംഭങ്ങളുടെ ലെയ്‌സെസ്-ഫെയർ പാർട്ടിയായ GOP ഇപ്പോൾ സ്വകാര്യ മേഖലക്ക് നിയന്ത്രണം ഏർപ്പെടുത്തണമെന്നും പറയുന്നു. പ്രത്യുൽപ്പാദന ആരോഗ്യ സംരക്ഷണം, നിയന്ത്രണ മരുന്നുകൾ, ഉപകരണങ്ങൾ എന്നിവയ്‌ക്കു പുറമെ വാക്‌സിനുകളും, മരുന്നുകളുമുൾപ്പടെ വിപണിയിൽ വിൽക്കാൻ കഴിയുന്നതും അല്ലാത്തതുമായവയുടെ കാര്യങ്ങളിൽ സർക്കാർ നിയന്ത്രണം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. പരമ്പരാഗതമായി "സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ" പിന്തുണയ്ക്കുന്ന GOP ഇപ്പോൾ അതിർത്തികളിലൂടെയുള്ള ആളുകളുടെ സ്വതന്ത്രമായ സഞ്ചാരം തടയാനും "സ്വതന്ത്രവ്യാപാര"ത്തോടുള്ള പ്രതിബദ്ധതയെക്കാൾ സംരക്ഷണവാദ സാമ്പത്തിക നയത്തെ പിന്തുണയ്ക്കാനും നിർബന്ധിക്കുന്നു. ട്രംപിൻ്റെ കാബിനറ്റ് നോമിനികളിൽ ചിലർ പരമ്പരാഗത GOP വീക്ഷണങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കുമ്പോൾ മറ്റുള്ളവർ പാരമ്പര്യ വിരുദ്ധ നിലപാടുകൾ പറയുന്നു. ചില നോമിനികൾ രണ്ടും ചെയ്യുന്നു. GOP യുടെ സന്ദേശത്തിലെ ആഴത്തിലുള്ള വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ ട്രംപ് പരിഹരിക്കുന്നില്ല. പക്ഷെ വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ ട്രംപിന് താൽക്കാലികമായ കുറച്ച് ശക്തി നൽകുന്നു. ആശയക്കുഴപ്പങ്ങൾക്കിടയിൽ, ട്രംപ് ചിലത് തീരുമാനിക്കുന്നു. എന്നാൽ താമസിയാതെ അമേരിക്കൻ നയങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ ട്രംപിൻ്റെ പദ്ധതിയുടെ പൊരുത്തക്കേട് തുറന്നുകാട്ടുകയും അതുവഴി അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അധികാരം ദുർബലമാക്കുകയും ചെയ്യും.

^{ഡൊണാൾഡ് ട്രംപ് | PHOTO: WIKI COMMONS}
1930-കളിലെ മഹാമാന്ദ്യം മുതൽ, അധ്വാനിക്കുന്ന ജനങ്ങളുടെയും യൂണിയനുകളുടെയും അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട ന്യൂനപക്ഷങ്ങളുടെയും "പുരോഗമന" പാർട്ടിയായിരുന്നു ഡെമോക്രാറ്റിക് പാർട്ടി. എന്നാണ് സങ്കല്പം. പക്ഷെ സമീപ ദശകങ്ങളിലുടനീളം "മധ്യസ്ഥവാദികളുടെ" ഉയർച്ച ഡെമോക്രാറ്റുകളെ കൂടുതൽ വലതുവശത്തേക്ക് നീക്കി. കോർപ്പറേറ്റുകളുടെയും, ശതകോടീശ്വരന്മാരുടെയും സംഭാവനകളുടെ നന്ദിയുള്ള സ്വീകർത്താക്കൾ ആയി മാറിയപ്പോൾ, ഡെമോക്രാറ്റുകൾ "മിതവാദികളായ" സ്ഥാനാർത്ഥികളെ നിർത്തിയും സ്വന്തം പരിപാടികളിലും, നയങ്ങളിലും വേണ്ടത്ര വെള്ളം ചേർത്തു. പാർട്ടിയുടെ ശേഷിക്കുന്ന പുരോഗമന വിഭാഗത്തെ പരസ്യമായി പാർശ്വവൽക്കരിച്ചും, സമ്പന്നരായ ഫണ്ട് ദായകരുടെ വിഭാഗത്തെ കൂടുതൽ പിന്തുണച്ചു. ഡെമോക്രാറ്റുകളുടെ മധ്യപക്ഷ നേതാക്കൾ തൊഴിലാളി യൂണിയനുകളുടെയും അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട ന്യൂനപക്ഷങ്ങളുടെയും വിദ്യാസമ്പന്നരായ പ്രൊഫഷണലുകളുടെയും പരമ്പരാഗത പിന്തുണ നിലനിർത്താൻ അഭ്യർത്ഥിക്കുകയും, കൗശലപൂർവ്വം ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്തു. പാർട്ടിയെ പരമ്പരാഗതമായി പിന്തുണച്ചവർ എല്ലാക്കാലവും അങ്ങനെ തുടരുമെന്ന ധാരണയിലായിരിന്നു അവർ. എന്നാൽ പാർട്ടിയുടെ നയങ്ങളിലും, പരിപാടികളിലും വരുത്തിയ വെള്ളം ചേർക്കലുകളോടെ  ഡെമോക്രാറ്റുകളുടെ പിടി അസ്തമിച്ചു. ഫണ്ട് ദായകരുടെ ഇടയിൽ വലിയ വിജയം നേടിയപ്പോൾ വോട്ടർമാരിൽ നേർ വിപരീതമാണ് നടന്നത്. 2024-ലെ തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ തുറന്നുകാട്ടപ്പെട്ടത് അതാണ്.

ഇരുപാർട്ടികൾക്കുമുള്ളിലെ ഒന്നിലധികം, തീവ്രവും, സ്ഥിരവുമായ വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, ചില അടിസ്ഥാനപരമായ, ചരിത്രപരമായ വ്യതിയാനങ്ങൾക്ക് വഴിയൊരുങ്ങുന്നു എന്നാണ്. എൻ്റെ വീക്ഷണത്തിൽ, അമേരിക്കൻ സാമ്രാജ്യത്തിൻ്റെയും സഖ്യകക്ഷികളുടെയും (പ്രത്യേകിച്ച് G7) സമീപകാല ദശകങ്ങളിലെ ഏറ്റവും വലുതും, തുടർച്ചയായുമുള്ള തകർച്ചയുമാണ് ആ മാറ്റങ്ങളിൽ ആദ്യത്തേത്. ഈ മാറ്റം ഗ്ലോബൽ സൗത്ത്, ചൈന, ബ്രിക്‌സ് എന്നിവയുടെ സമകാലിക ഉയർച്ചയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുകയും പോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അമേരിക്കൻ മുതലാളിത്തത്തിൻ്റെ ആഭ്യന്തര-സാമ്പത്തിക പ്രശ്‌നങ്ങളുടെയും ബുദ്ധിമുട്ടുകളുടെയും ശേഖരമാണ് രണ്ടാമത്തെ മാറ്റം. അവ പരിഹരിക്കപ്പെടുന്നില്ലെന്ന കാര്യം പോട്ടെ. അവയുടെ തിരിച്ചറിയൽ പോലും അപര്യാപ്തമാണ്. സമ്പത്തിൻ്റെയും വരുമാനത്തിൻ്റെയും അസമത്വങ്ങൾ, ദീർഘകാലമായി വഷളായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതും, പരിഹാരം കണ്ടെത്താനാകാത്ത ചാക്രികമായി ആവർത്തിക്കുന്ന തുടർച്ചയായ കുതിച്ചുചാട്ടം അല്ലെങ്കിൽ മാന്ദ്യം, പണപ്പെരുപ്പം എന്നിവയാണ് പ്രശ്‌നങ്ങളിൽ പ്രധാനം.

ചുരുക്കത്തിൽ, GOP ഉം ഡെമോക്രാറ്റുകളും ഈ രണ്ട് മാറ്റങ്ങളും നിഷേധിക്കുന്നു. വാസ്‌തവത്തിൽ, ആഗോള സാമ്രാജ്യത്വവും, ആഭ്യന്തര മുതലാളിത്തവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട തകർച്ചകളെ ഒരു പോലെ നിഷേധിക്കുകയായിരിന്നു ഇരു പാർട്ടികളും. നിഷേധം അപൂർവ്വമായി മാത്രം പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കുന്നു. സാധാരണയായി കാര്യങ്ങൾ ഒരു പൊട്ടിത്തെറിയിലെത്തുന്നത് വരെ വഷളാക്കാനാണ് നിഷേധം ഉപകരിക്കുക.  

^{REPRESENTATIVE IMAGE | WIKI COMMONS}
രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളെയും, അവരുടെ സാമ്പത്തിക നയങ്ങളെയും കുഴക്കുന്ന പ്രധാന വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ പ്രൊഫഷണൽ സാമ്പത്തിക വിദഗ്ധർക്കിടയിലും സമാന്തരമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. സാമ്പത്തിക വിദഗ്ധർക്കിടയിൽ നടക്കുന്ന അപരിഹാര്യമായ, മടുപ്പിക്കുന്ന സംവാദങ്ങൾ, രാഷ്ട്രീയക്കാരുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ,  പൊതു വ്യവഹാരങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ എടുക്കാച്ചരക്കുകളായി. പൊളിഞ്ഞുപോയ സംവിധാനത്തെകുറിച്ചുള്ള ജനങ്ങളുടെ ബോധ്യത്തെ അവ ഒരു തരത്തിലും ബാധിക്കുന്നില്ല.  ആദം സ്മിത്ത്, ഡേവിഡ് റിക്കാർഡോ എന്നിവരിൽ നിന്നും തുടങ്ങുന്ന ലെയ്‌സെസ്-ഫെയറിൻ്റെ സിദ്ധാന്തം, പ്രത്യേകിച്ച് ജോൺ മെയ്‌നാർഡ് കെയ്ൻസ് മുതൽ, അതിന്റെ വലിയൊരു ഭാഗം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത് അവസാനിക്കാത്ത ഒരു സംവാദത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ്. പ്രധാന ചോദ്യം ഇതാണ്; നമ്മുടെ മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥിതി മികച്ച രീതിയിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ ഏതാണ് മെച്ചപ്പെട്ട മാർഗം- മിനിമം സർക്കാർ ഇടപെടലോ, കൂടുതൽ വലിയ സർക്കാർ ഇടപെടലോ. ഇതാണ് ആ ചോദ്യം. പ്രോ-ലെയ്‌സെസ്-ഫെയർ ഇക്കണോമിക്‌സ് (നിയോക്ലാസിക്കൽ പാരമ്പര്യം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന) അല്ലെങ്കിൽ ഗവൺമെൻ്റൽ ഇൻ്റർവെൻഷനിസ്റ്റ് ഇക്കണോമിക്‌സ് (കെയ്‌നീഷ്യൻ പാരമ്പര്യം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നത്) അല്ലെങ്കിൽ ഇവ രണ്ടിൻ്റെയും "സിന്തസിസ്" ആണോ നമ്മൾ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കേണ്ടത്. ഇതാണ് സംവാദത്തിന്റെ പൊരുൾ.  

അമേരിക്കൻ സർവകലാശാലകളിലെ  ഇക്കണോമിക്‌സ് ക്ലാസുകളിൽ 20, 40, 60 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് നടന്ന ഈ സംവാദങ്ങൾ തന്നെ ഇപ്പോഴും തുടരുന്നു. പ്രസ്തുത സംവാദത്തിൻ്റെ പ്രമേയങ്ങൾ അന്നും ഇന്നും രാഷ്ട്രീയത്തിൻ്റെ ഭാഷയിൽ പ്രാധാന്യത്തോടെ പ്രതിധ്വനിച്ചു. ഇടയ്ക്കിടെ, ചില രാഷ്ട്രീയക്കാർ, ചിലപ്പോൾ പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന അമിതമായ എതിർപ്പുകൾ, പ്രായോഗിക രാഷ്ട്രീയവുമായി പൊരുത്തപ്പെടണമെന്നില്ല.  

നിക്സൺ ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞു, "നമ്മൾ എല്ലാവരും ഇപ്പോൾ കെയ്നീഷ്യന്മാരാണ്." "നമുക്ക് അറിയാവുന്ന ക്ഷേമം അവസാനിപ്പിച്ചു" എന്ന് ക്ലിൻ്റൺ വീമ്പിളക്കി. ട്രംപ് സ്ഥിരമായി ഡെമോക്രാറ്റുകളെ "റാഡിക്കൽ ലെഫ്റ്റ് ഭ്രാന്തന്മാർ" എന്ന് വിളിക്കുകയും, അവരിൽ "ഫാസിസ്റ്റുകളെ" ഉൾപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. അത്തരം ആശയക്കുഴപ്പവും, പരസ്പരവിരുദ്ധവുമായ പ്രസ്താവനകൾ നടത്തിയ മൂന്ന് പ്രസിഡൻ്റുമാരുടെ നിലപാടുകളും തെറ്റാണെന്ന് തെളിയിക്കപ്പെട്ടു.

^{ബിൽ ക്ലിൻ്റൺ | WIKI COMMONS}
എന്നിട്ടും, സാമ്പത്തിക സിദ്ധാന്തവും, നയങ്ങളും കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത് ഇപ്പോഴും സ്വകാര്യ-സർക്കാർ തർക്കത്തിലാണ്. അതിൽ ഉൾപ്പെടുന്ന ഗുണപരമായ എന്തിനെക്കാളും അത് ഒഴിവാക്കുന്ന കാര്യങ്ങളിലാണ് അതിൻ്റെ സാമൂഹിക പ്രയോജനം കൂടുതൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നതെന്ന് തോന്നുന്നു. ആ സംവാദം സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ കേന്ദ്ര ബിന്ദുവായി നിലനിർത്തുന്നതിലൂടെ നിയോക്ലാസിക്കൽ, കെയ്‌നീഷ്യൻ സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തെ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന ബദലുകൾ ഉയർന്നുവരുന്നത് തടയിടാനായി. അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു ബദൽ ചിന്ത ഏതു തരത്തിലുള്ള ഉൽപ്പാദന സംവിധാനമാണ് സമൂഹത്തിന് ഗുണകരമാവുകയെന്ന ചോദ്യം ഉന്നയിക്കും. അതായത് മേൽ-കീഴ് ശ്രേണിയിലുള്ള  (തൊഴിലുടമ-തൊഴിലാളി മോഡൽ) സംവിധാനമാണോ തിരശ്ചീനമായ സമത്വ, ജനാധിപത്യ (തൊഴിലാളി സഹകരണ മാതൃക) സംവിധാനമാണോ ഏറ്റവും ഗുണകരമായ ഉൽപ്പാദന രൂപം. ഉൽപ്പാദനത്തിൻ്റെ ഏത് ഓർഗനൈസേഷനാണ് പ്രകൃതിയെ, പരിസ്ഥിതിയെ നന്നായി സംരക്ഷിക്കുന്നത് അല്ലെങ്കിൽ വരുമാനവും സമ്പത്തും അസമത്വങ്ങൾ കുറയ്ക്കുന്ന, ചാക്രിക സാമ്പത്തിക അസ്ഥിരതയെ മറികടക്കുന്ന, അല്ലെങ്കിൽ ആളുകളുടെ ശാരീരികവും മാനസികവുമായ ആരോഗ്യം മെച്ചപ്പെടുത്തുന്ന എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾ സ്വാഭാവികമായും അപ്പോൾ ഉരുത്തിരിയും.  

ഒരു പുതിയ പാരമ്പര്യം ഇതുവരെ വ്യക്തമായി ഉയർന്നുവന്നിട്ടില്ലെങ്കിലും പഴയ സാമ്പത്തിക-രാഷ്ട്രീയ പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ ദൗർബല്യത്തിൽ നിന്നാണ് ഇക്കാലത്ത് വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നത്. ഒരു വശത്ത്, അമേരിക്കയും, യുകെയും യൂറോപ്പിനോപ്പം ഇപ്പോൾ സ്വതന്ത്ര വ്യാപാരത്തിനുപകരം സംരക്ഷണ വാദത്തിലേക്ക് വ്യക്തമായി തിരിയുന്നു. മറുവശത്ത്, ഭരണകൂടത്തിൻ്റെ മേൽനോട്ടത്തിലുള്ള ചൈനയും ഇന്ത്യയും, സ്വതന്ത്ര വ്യാപാരത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു. 20-ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ്റെയും 21-ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ചൈനയുടെയും സാമ്പത്തിക വളർച്ചാ രേഖകൾ സർക്കാർ നിയന്ത്രിത മുതലാളിത്തത്തേക്കാൾ സ്വകാര്യതയ്ക്കുള്ള മുൻഗണനകളെ ദുർബലപ്പെടുത്തുന്നു. ഇതിനകം തന്നെ ചെറുതായ G7 ബ്ലോക്കിൻ്റെയും ലോക വ്യാപാരത്തിൽ അമേരിക്കൻ ഡോളറിന് ഉണ്ടായ ഇടിവുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ഇപ്പോൾ ലോക സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിൽ BRICS ബ്ലോക്കിൻ്റെ തുടങ്ങിയ മർമ്മ പ്രധാനമായ സാമ്പത്തിക പ്രശ്‌നങ്ങളിൽ പഴയ സംവാദം പുതിയ വെളിച്ചം നൽകുന്നില്ല.

തീർച്ചയായും, നിയോക്ലാസിക്കൽ സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തിൻ്റെയും സ്വകാര്യവൽക്കരണത്തിൻ്റെയും മുൻനിര വക്താക്കളായി അവരെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന സാമ്പത്തിക വിദഗ്ധരും രാഷ്ട്രീയക്കാരും തങ്ങളെ പ്രസക്തമാക്കിയ പഴയ സംവാദങ്ങൾ ഇപ്പോഴും പ്രസക്തമാണെന്ന് സ്ഥാപിക്കാൻ നിലനിർത്താൻ - അവരുടെ കെയ്‌നേഷ്യൻ എതിരാളികളെപ്പോലെ ശ്രമിക്കുന്നു. പുതിയതിനെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നതിനും, പരീക്ഷിക്കുന്നതിനും പകരം പഴയതിനെ പുനരാവിഷ്കരിക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന നിലവിലുള്ള സംവിധാനമാണ് അവരെ വിജയിപ്പിക്കുന്നത്. എന്തായാലും അമേരിക്കൻ സാമ്രാജ്യത്വവും, അതിന്റെ മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥിതിയും നിരന്തരമായ മാറ്റങ്ങളെ തുടർന്നും അഭിമുഖീകരിക്കും.